اگر چه فیلم داستانی تعهدی در قبال واقعیت ندارد، اما تحریف واقعیت در فیلم می‌تواند فاصله‌ی هولناکی بین متن و دریافت کننده‌ی آن ایجاد کند. این فاصله به‌ویژه زمانی سوال‌برانگیزتر است که آگاهی اجتماعی از رخدادهای تاریخی به میزان چشم‌گیری جامعه را شباع کرده باشد. از سوی دیگر تعهد به ارائه‌ی واقعیت زمانی که رخدادها، تابعی از تاویل و تفسیر فیلم‌ساز باشد، به مراتب شکننده‌تر خواهد بود. در این مورد یکی از عواملی که شرایط تحریف را فراهم می‌آورد، جهت‌یابی‌های سیاسی ناشی از التزام فیلم‌ساز به سرمایه‌گذاری نهادها و جریان‌های سیاسی است.