خانه دوست از منظر هنر هفتم

خانه دوست از منظر هنر هفتم
در میان خیل آثار دینی و تاریخی که در سینمای ایران روی پرده نقره‌‌ای رفته‌اند، حج ابراهیمی و زیارت خانه خدا یکی از آن موضوعاتی‌ست که خالی از پرداخت نبوده است. برای نمونه محمدرضا ورزی با «ابراهیم خلیل‌الله» که نخستین تجربه او در ساخت فیلم بلند سینمایی بود، به روایت دوران بعثت دومین پیامبر اولوالعزم و حیات او در عصر نمرود پرداخت.

«زمین آسمانی» اثری دیگر درباره زیارت خانه خداست که محمدعلی نجفی مقابل دوربین برد. داستان این فیلم سینمایی به ساخت اثری درباره حضرت ابراهیم و خانواده او بازمی‌گردد که کارگردان برای انتخاب نقش هاجر دچار چالش‌هایی می‌شود.

نگاه فریدون حسن‌پور به زیارت خانه خدا در «وقتی همه خواب بودند» آنقدر تاثیرگذار بود که بتوان این فیلم را به یادماندنی‌ترین اثر سینمای ایران در باب هوای کعبه و زیارت بیت‌الحرام خواند. جایی که بی‌بی بعد از خداحافظی از اهل روستا متوجه می‌شود اجازه سفر ندارد و گروهی از بچه‌ها تصمیم می‌گیرند هرطور که شده او را به مراد دلش برسانند.

کمال تبریزی نیز به‌ واسطه ساخت «از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید» زیارت خانه خدا را در قصه خود گنجانده است تا در پایان، شخصیت بلندپایه داستان خود را با مفهوم سفر بیش از پیش آشنا کند. «پروانگی» فیلمی از قاسم جعفری‌ست که بیان‌گر سیر تحول درونی نویسنده روشنفکر قصه است. دگردیسی که از آمریکا کلید می‌خورد با پاریس ادامه پیدا می‌کند و به مکه ختم می‌شود. فیلم سینمایی «محمد رسوال الله» به کارگردانی مجید مجیدی نیز گرچه از مضمون محوری در باب زیارت خانه دوست برخوردار نیست اما به‌واسطه روایت زندگی پیامبر (ص) از بدو تولد تا نوجوانی، در کنار تصویر کردن اِعمالِ اَعمالِ حج، قاب‌های تماشایی از کعبه در سال‌های گوناگون را به چشمان مخاطب می‌نشاند.‌



ارسال نظرات

نام

ایمیل

وب سایت

نظرات شما

هم اکنون هیچ نظری ارسال نشده است. شما می توانید اولین نظردهنده باشد.
-->