به گزارش روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، آنتونیا شرکا درباره فیلم «نگهبان شب» در یادداشتی نوشت:
حضور رضا میرکریمی در جشنواره چهلم فیلم فجر با دهمین فیلم کارنامهٔ خود، «نگهبان شب»، رویدادی نیست که دستکم گرفته شود. میرکریمی در آخرین حضور جشنواره‌ای خود با ملودرامِ جاده‌ای و پرشورِ «قصر شیرین»، هنوز در یادها مانده است. فیلمی تحسین‌شده در جشنواره‌های داخل و خارج از کشور که بسیاری از منتقدان از آن به عنوان بازگشت میرکریمی به سینمای برتر اجتماعی یاد کرده‌اند.
البته باید گفت میرکریمی از آن دست فیلمسازانی است که همواره توانسته سطحی مطلوب از مقبولیت را حفظ کند. اگرچه در کارنامه او فیلم‌های شخصی‌تر و شاید کمتر فهمیده شده نیز در کنار فیلم‌های محبوب عموم مردم حضور دارند، اما او کارگردانی است که این توانایی و جسارت را همواره از خود نشان داده که در فضاهای متنوع و با کاراکترهای گاه بسیار (یه حبه قند) و گاه اندک (به‌همین سادگی، امروز)، به بازتولید مؤلفه‌های مورد علاقه خود بپردازد و علاقمندانش را راضی نگه دارد.
«نگهبان شب» اثری در ادامه سینمای متعهد میرکریمی است. ملودرامی با گرایش به مضامین روز اجتماعی و این بار با ته‌انتقادی سیاسی به شرایطی اقتصادی که اجازه می‌دهد قشری نوپا و بی‌اصل و‌ریشه یک شبه ره صدساله را بپیماید و با زیر پا گذاشتن اصول و ارزش‌هایی که مدعی پاسداشت آنهاست، به ثروت‌های کلان برسد؛ و در این راه از تخریب زندگی دیگران نیز ابایی نداشته باشد. اما فیلم، داستانِ این قشر نیست؛ بلکه روایت یک روستایی ساده‌لوحِ از همه‌جا بی‌خبر - یک آقای هالوی سال ۱۴۰۰ - است که تمام صداقت و شرافت و غیرتش را در طبق اخلاص می‌گذارد بی‌خبر از آنکه به کام شیررفته است.
فضای فیلم، مجموعه ساختمان‌های نیمه‌ساخته مسکن فرهنگیان، که هالوی داستان، چند شبی به روشن شدن چراغ یکی از آنها دل خوش می‌کند، تمثیلی زیبا از تکه تکه بودن دنیایی است که ساختنش در آغاز آسان می‌نماید اما… او تصور می‌کند خانهٔ خوشبختی خود را یافته و به عشق خود رسیده اما روزگار خواب دیگری برای نگهبان شب ساده‌لوح دیده است.
میرکریمی در این فیلم علاوه بر کارگردانی، تهیه و تدوین و اشتراک در فیلمنامه را هم به‌عهده گرفته. چالشی بزرگ که می‌تواند نشان‌دهنده ایمانی باشد که میرکریمی به فیلم آخر خود داشته و دارد. فیلمی دیدنی که همچنان این کارگردان ۵۵ ساله را در اوج کارنامه خود نشان می‌دهد.