به گزارش روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، علی اکبر عبدالعلی زاده درباره فیلم ورزشی «بیرو» در یادداشتی نوشت:

سومین تجربه فیلمسازی مرتضی‌علی عباس میرزایی روایتی پرشور، امیدبخش و انگیزشی از زندگی حرفه ای علیرضا بیرانوند دروازه‌بان دوست داشتنی سرزمین مان دارد. سینمایی که جامعه ایرانی این روزها به شدت محتاج آن است.

فیلم با پنالتی تاریخی رونالدو شروع خوبی دارد اما فیلم را بیش از فیلمنامه، ساختار، کارگردانی و … خود سوژه یعنی جذابیت بیرانوند بودن پیش می برد.

زکاوت فیلمساز بیش از هرچیز در انتخاب سوژه است وگرنه از همان ابتدا انتخاب بد بازیگران توی ذوق می زند. تصور کنید رضا داوود نژاد با زبان لری حرف می زند بدون رعایت گوشه ها و ظرایف این گویش. دیگر بازی ها ناهمگون و بازیگرپردازانه است و گویی مدیریت نشده است. یعنی نقش ها براساس توانایی بازیگر یکی بیرون می زند، یکی اصلا در نیامده، نقش اصلی با بازی حسین بیرانوند و رفقایش خوب درآمده است اما بازی سعید داخ و دیگران زیادی گل درشت و بی منطق است و پدر داستان را که دیگر نگو.

شگفت آور است که با این تعداد بازیگر خوب شناخته شده، این قوم سلحشور چرا کارگردان ترجیح داده است از بازیگران اقلیم های دیگر استفاده کند!

فیلم در میزانسن و تدوین هم ذوق زده و گاهی جن زده است. انگار می خواهد به کارتون «فوتبالیست‌ها» تنه بزند. استفاده بدسلیقه از جلوه های ویژه رایانه ای هم در جای جای فیلم دیده می شود از جمله کادرهای تخت بیخ دیواری و بدون پرسپکتیو در پلان های اکشن حمله و دفاع و گل زدن ها و… البته نباید از حجم سنگین کار غافل شد.

حتی در تقطیع و تدوین هم در بسیاری صحنه ها ازجمله در سکانس های افتتاحیه خصوصا سکانس معرفی دخترعموی بیرانوند بی جهت  کادر باز و بسته می شود، بدون اینکه کمکی به داستان کند.

در شخصیت پردازی هم کمیت فیلم می لنگد به نحوی که در طول داستان ما به بیرانوند نزدیک نمی شویم تا با او همراهی و همدردی کنیم. حتی خبری از نمک سادگی های بیرانوند نیست.

با همه اینها داستان سختپکوشی این چهره ملی ورزش فوتبال جذاب است و مخاطب را تا انتها با فیلم همراه می کند. انتظار می رود فیلمسازان با تجربه به سراغ سوژه هایی از این دست بروند اما گویا جرات اش را ندارند تا جایی که اصولا خبر چندانی از فیلم های داستانگوی بیوگرافی خصوصا درباره چهره های ورزشی در سینمای ایران نیست. بنابراین باید به مرتضی علی عباس میرزایی یک دست مریزاد جانانه گفت.

به یقین فیلم «بیرو» دوست داشتنی است و با همین قواره، بسیاری از استعداد های خسته از نبود امکانات و وفور موانع را به تداوم تلاش تا مرز پیروزی تشویق می کند، آن هم در گستره ملی. کاری که سال هاست کشورهای دیگر دنیا برای ارتقای کیفیت ورزش خود انجام می دهند و ما مثل بسیاری چیزهای دیگر از آن غافلیم.

گفتنی است «بیرو» ساخته مرتضی علی عباس میرزایی و به تهیه کنندگی مجید برزگر با مشارکت بنیاد سینمایی فارابی تولید شده است.