1- نویسنده روزنامه جوان در مقدمه گفت‌وگو با «عبدالله علیخانی» تهیه‌کننده سینما، در پی انتشار جدول شفاف‌سازی سازمان سینمایی درباره عملکرد مالی بنیاد سینمایی فارابی، چنین تحلیل کرده که «اینکه در دوران ریاضت اقتصادی ناشی از کرونا یک زیرمجموعه سازمان سینمایی، بودجه‌ای هنگفت را نثار جشنواره‌ای کرده که اصلاً برگزار نشده، خیلی نگران‌کننده است.» و نوشته است: ««آنچه ورای این اعداد تعجب‌برانگیز است، ردیف بودجه فارابی برای یک جشنواره تعلیق شده است» و «در فهرست عملکرد مالی فارابی با اعتبار بیش از ۴میلیاردی برای این جشنواره مواجهیم که بیش از یک میلیارد این مبلغ نیز پرداخت شده است. اینکه چرا برای جشنواره‌ای که تعطیل شده است، ردیف بودجه تعیین کرده‌اند، مشخص نیست.»
نکته مهمی که در این تحلیل و تحلیل‌های دیگری از این جنس، جای سئوال دارد، این است که نویسنده و تحلیل‌گر، یا وقت مطالعه دقیق جداول شفاف‌سازی را نداشته، یا تسلطی به موضوع ندارد (که بعید می‌نماید) و یا با «غرض‌ورزی» دست به تحلیل زده است.
2- مسلم است که سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر که زمان برگزاری آن بهار امسال بود، به دلیل شیوع کرونا لغو شده است اما اگر کسی از کارهای ستادی کم‌ترین اطلاعی داشته باشد، می‌داند که هیچ جشنواره‌ای، یک شبه برگزار نمی‌شود که لغو آن بدون هزینه قلمداد شود. اگر نویسنده محترم به ذیل جدول مذکور (پیوست شماره 7) مراجعه کند، این جمله را خواهد دید که «با عنایت به تعویق جشنواره جهانی فیلم فجر (به دلیل شیوع کرونا) فعالیت‌های دبیرخانه جشنواره در «ابتدای خرداد» خاتمه یافته است. یعنی دست‌اندرکاران این جشنواره بعد از یک بار تعویق یک‌ماهه، امید به برگزاری جشنواره در شرایط مبهم ماه‌های اول شیوع کرونا داشته‌اند که دست‌آخر شورای سیاستگذاری جشنواره تصمیم به لغو این رویداد گرفته است.
3- نویسنده محترم لازم است به تاریخ معرفی دبیر جدید جشنواره و انتشار فراخوان دوره سی و هشتم مراجعه کند. این جشنواره در 15 نوامبر 2019 (14 آبان 98) فراخوان داده و در این فراخوان آمده است که «شروع ثبت‌نام فیلم‌های متقاضی شرکت در این رویداد سینمایی در سایت جشنواره ۱۶ نوامبر ۲۰۱۹ مصادف با ۲۵ آبان‌ماه ۹۸ است و اول اسفندماه ۹۸ مهلت ثبت‌نام در سایت به پایان می‌رسد. همچنین صاحبان آثار تا روز پنجم اسفندماه مهلت دارند فیلم خود را به دفتر جشنواره تحویل دهند.». به عبارتی دیگر کار دبیرخانه جشنواره از آبان سال ۹۸ آغاز شده و دست‌اندرکاران جشنواره جهانی فیلم فجر تا زمان اعلام لغو جشنواره (هفت ماه) مشغول به کار بوده‌اند که بخشی از آن در سال گذشته پرداخت شده و پرداخت بخشی از این مطالبات، به سال 99 اتفاق افتاده است. آیا به تعبیر نویسنده روزنامه جوان، عدالت این است که این افراد (نیروی انسانی، عوامل اجرایی و ستادی و تیم اطلاع‌رسانی وتبلیغات) به خاطر چهار ماه کار در بخش‌های مختلف قبل از شیوع کرونا و سه ماه کار پس از شیوع کرونا (یک بار تعویق تا تاریخ لغو قطعی جشنواره در خرداد 99) نباید هیچ دریافتی و دستمزدی داشته باشند!!؟
4- اگر نویسنده محترم روزنامه جوان به جدول مذکور مراجعه کند، خواهد دید که رقم اعلام شده که حالا به دستمایه‌ای برای دعوا و طرح موضوعات غرض‌ورزانه ژورنالیستی بدل شده، با ذکر جزئیات علاوه بر نیروی انسانی، به بخش اجرایی و خدمات فناوری، سفر و ماموریت بابت مذاکره در بازارهای فیلم و... قبل از شیوع کرونا، طراحی و چاپ و فضاسازی، امور فنی کارگاه‌های آموزشی و... اختصاص یافته که مطالعه دقیق آن، کار سختی نیست. حتی در این جدول اشاره شده که چه هزینه‌ای برای «مراسم تجلیل از افتخارآفرینان سال 2019» که در سالجاری و در روز ملی سینما به صورت محدود و مجازی برگزار شد و به نوعی رویدادی جایگزین لغو جشنواره جهانی فیلم فجر شد، تخصیص پیدا کرده.
5- در ادامه این مطلب، «فرض اشتباه» با عبدالله علیخانی تهیه‌کننده سینما به بحث گذاشته شده و او نیز عنوان کرده که «به هر حال هر محفلی یکسری کارمند و مدیر دارد که مدام از دولت ارتزاق کرده‌اند و حتی کرونا نباید مانع تعطیلی کسب و کار آن‌ها باشد!» این تهیه کننده در بخش دیگری از سخنان خود گفته: «الان سینماداران به دلیل تعطیلی سینما با اوضاع اقتصادی بغرنجی روبه‌رو هستند و مجبور شده‌اند پرسنل خود را بازخرید کنند و متأسفانه دولتمردان حتی تأمین معاش بخشی از پرسنل سینما را بر عهده نمی‌گیرند ولی در مقابل می‌بینیم که برای جشنواره برگزارنشده، اعتبار چشمگیر می‌دهندو...»
آیا عدالت این است که صحنه را طوری بیاراییم که به چنین اظهارنظرهایی از زبان یک تهیه‌کننده بخش خصوصی سینما برسیم؟ آیا نام چنین حرکتی کار ژورنالیستی با رویکرد عدالت‌خواهانه است یا مغلطه غرض‌ورزانه؟ آیا عدالت اجتماعی می‌گوید حقوق یک عده که در راه‌اندازی یک رویداد فرهنگی (از سازنده پایه تندیس و کیف و دفترچه تا تدارکات‌چی بگیرید تا دست‌اندرکاران فناوری، مذاکره‌کنندگان، مترجمان، خبرنگاران، مدیران و ...) در تلاش هستند و کار می‌کنند، پرداخت نشود تا مشکلات معیشتی سنیماگران را حل کنیم؟ آیا اصولا تهیه‌کنندگان سینما که چنین اظهارنظرهایی را برپایه فرض‌های غلط و مغلطه‌ها به زبان می‌آورند، و نسبت به معیشت این بخش از همکارانشان انتقاد دارند!!، خود اقدامی شخصی یا صنفی برای کمک به معیشت آن بخش دیگر از همکارانشان کرده‌اند؟ یا فقط در اظهارنظرهای رسانه‌ای، ساعی هستند!؟
6- نه اهمال یک نویسنده یا خبرنگار در زمینه آگاهی از شیوه آماده سازی و برپایی یک جشنواره بین‌المللی پذیرفتنی است و نه شیوه و مشی تخریبی یک تهیه‌کننده سینما در این زمینه. قطعا منافع و اهداف مشترکی در این زمینه هست که تعیین می‌کند کدام جشنواره را در چه دوره مدیریتی باید زیر سئوال برد و کدام جشنواره را در کدام دوره مدیریتی نباید زیر سئوال برد. این بایدها و نبایدهاست که متاسفانه، تشویش اذهان و بی‌اعتمادی افکار عمومی را این روزها بیشتر از همیشه دامن زده است.