سينما به مثابه يک صنعت چندوجهي تخصص‌هاي بينارشته‌اي زيادي را در خود جاي داده است و نقش نيروي انساني در آن نسبت به ساير صنايع خلاق برتري دارد.
هر مديري در هر سطح از فعاليت، در سير تکامل و توسعه صنايع خود، فراز و فرودهاي بي‌شماري را تجربه کرده است که در عمده آسيب‌شناسي‌هايي که از اين روندها صورت گرفته است، نيروي انساني بعنوان مهمترين سرمايه، نقش پررنگ‌تري نسبت به ساير سرمايه‌هاي مشهود يا نامشهود در علل شکل‌گيري اين تحولات و افت و خيزها داشته است.
ابزار سينما حاوي تکنيک‌ها و فناوريهاي گوناگون است و استفاده از آنها نيازمند مهارت‌هاي علمي و حرفه‌اي در رشته‌ها و شاخه‌هاي متفاوت فني و صنعتي مي‌باشد. از سوي ديگر توسعه بسياري از فناوريهاي جديد به ويژه در زمينه‌هاي صوتي، تصويري و رايانه‌اي در جريان اشتغال و مكاشفه اهل فن و دانش در عرصه‌ي سينما توسعه خواهد يافت، زيرا کانون آفرينش آثار هنري انديشه‌هاي انساني هستند.
به راستي سينما بعنوان يکي از ارکان فرهنگي بويژه در کشور ما، چقدر نسبت به منابع گرانقدر و نقش نيروي انساني توانمند در لايه‌هاي مختلف، تمرکز و تاکيد داشته است؟ صنوف تخصصي سينمايي تا چه ميزان به اين دغدغه بعنوان يک اصل بنيادين توجه کرده اند؟ اساساً اين موضوع بايد در کانون توجه قرار گيرد يا خير؟
به گمان من پاسخ اين چرايي‌ها و سوالات در حلقه گمشده‌اي بعنوان «خلاقيت و نوآوري انساني» نهفته است. هسته فکري که در نظام‌هاي اداري و بروکراتيک ، گاه باعث کمرنگ شدن و بعضاً نابودي اين ثمره انساني سيال و انعطاف‌پذير شده است. سرشت رابطه معنادار خلاقيت و انعطاف پذيري انسان و بهره‌وري منابع انساني يک ديدگاه فکري است که بايد تلاش شود تا در جامعه سينمايي ما نهادينه شود زيرا عاملي است که دوام و بقاي سازمان‌هاي رسانه‌اي را در دنياي پر رقابت کنوني تضمين مي‌کند.
برخورداري از نيروي انساني قوي و با تجربه در فرآيند توليد فيلم به‌ويژه فعاليت‌هاي پشتيباني چون صداگذاري، تدوين، فيلمبرداري و ... از توفيقات سينماي امروز ايران به شمار مي رود، اما پيشرفت‌هاي ما در زمينه تجهيزات کار و ابزار سينمايي بعضاً از ميزان پيشرفت در شکل‌گيري اين جريان در تربيت نظام‌مند نيروي انساني کمتر بوده است.
حال با اين مفروضات بايد در مسير تقويت آموزش و تربيت منابع انساني گام هاي اساسي برداشت.
سينماي ايران به‌ويژه در بخش‌هاي جديدتر خود ازجمله انيميشن و بازي‌هاي رايانه‌اي همانند ديگر بخش‌هاي كشور همواره به نيروي انساني متخصص در امور فني و توليدي نيازمند است.
رشد و پيشرفت سريع و چشمگير فناوريهاي نوين و نيز تنوع در توليدات سينمايي و سرعت شتابنده كشورهاي صاحب صنعت سينما در به دست آوردن بــازار سينماي جهان سبب شده است كه آموزش‌هاي رسمي و غيررسمي سينمايي جايگاه ويژه‌اي در تأمين نيروي انساني بخش پيدا كنند.
خلق فرصت‌هاي آموزشي و توانمندسازي از ديگر اقدامات زيربنايي در سينماي نوين ايران است، در كنار آموزشگاه‌هاي آزاد سينمايي، دوره‌هاي آموزشي عمومي و تخصصي انجمن سينماي جوانان ايران را مي‌توان به عنوان يكي از داشته‌ها و ظرفيت‌هاي مهم حال حاضر سينماي كشور كه نقطه اتكاء و قوت سينماي ايران از لحاظ نيروي انساني است عنوان كرد.
همچنين رويدادهاي آموزشي ديگري در قالب کارگاه‌هاي آموزشي، کارگاه‌ها و نشست‌هاي تخصصي براي آشنايي به دانش روز و دستاوردهاي جديد سينمايي به صورت تخصصي از سوي مدرسه ملي سينما و خانه سينما در طول سال برگزار مي‌شود.
با اين حال بسياري از هنرستان‌هاي غيرانتفاعي و نيز مراکز آموزش عالي (دولتي و غيردولتي) بدون اطلاع از وضعيت بخش سينما و منابع انساني موردنياز آن، به آموزش هنرجويان و دانشجويان مبادرت مي‌ورزند.
آنچه در اين بخش حائز اهميت است، آن است که هيچ‌گونه ارتباط تکميلي و ارگانيکي بين فعاليت‌هاي آموزشي مذکور وجود ندارد.
شايد طرح اين نکته بتواند سرآغاز مطرح شدن ناگفته‌هايي باشد که بايد امروز بدان پرداخت.
با رفع موانع توسعه‌اي و چارچوب‌هاي گذشته بايد از جذب و تشويق فرهيختگان و صاحبان دانش و تخصص براي ورود به عرصه سينما، حمايت شود و زمينه جذب نيروي انساني آموزش ديده در سينماي كشور بيش از گذشته فراهم شود.
بايد اين پرسش مطرح شود که نسبت سينما و سرمايه انساني در دهه چهارم کجاست ؟ از اين رو بايد گفتماني موثر در سينما شکل بگيرد.
بايد از ظرفيت‌هاي موجود ملي در راستاي حمايت بيش‌تر از استعدادهاي ناشناخته استفاده بهينه کرد و در اين عرصه «توانمندسازي و حمايت از صاحبان ايده‌هاي خلاقانه» را در اولويت قرار داد.
بي ترديد ظهور قشري خلاق و ارزش‌آفرين در عرصه سينما رويا نيست و توسعه درون‌زا و پايدار لازمه تحقق آن مي‌باشد.
منبع: روزنامه اعتماد، يکشنبه 13 آبان 1397، شماره 4224